İNSANA  DAİR

         Kişi için en önemli imkân, insanın kendisidir. İnsan kendisini sorgulamaktan kaçmamalı bir ideolojisi bir felsefesi sabit bir dayanağı olmalıdır. Ömür çizgisinde varmak istediği nokta için canla başla çalışmalıdır.

         Bu nedenle kişi kendini iyi tanımalı bu farkı kendisi yaratmalıdır. Fakat akıl da olsa insanın bir ömrü bir anı vardır. İnsanoğlu bu küçük anlardan iyiyi kötüyü seçerek kendi resmini, romanını yazar ve anları kaliteye kendisi dönüştürebilir. Bu imkân insana aittir.

          EĞİTİME  DAİR 

          Eğitim uzun bir süreçtir. En Önemli parçası ise dil’dir. İnsan düşünür ama dilde onun gölgesi gibidir. Okudukça gelişen dil, kitlelere dalga dalga etki yapar ve yönetir.  Hâkimiyet onundur. Oysa günümüzde bu hâkimiyet, hedefler ve yöntemler üzerine düşünmeden sadece kitaba bağlı olarak yönetmeye çalışıyoruz.

          Usul ve sistemler olmadan başarıya ulaşmanın hayal olduğunu unutuyoruz.  Hâlbuki  insan sözcükler ve dili kadardır derken; bunun bir anlama ve anlatma sanatı, bir gelişim aracı olduğunu söylemeye çalışıyoruz. Doğruyu yanlıştan ayıran mantığın adıdır dil. Örneğin kendi diline hakim olan  Türkçe’yi  iyi bilen,  medeniyet dili kitabımız Kuran dili, Arapçayı iyi bilen veya dünya dillerini mesela şuan İngilizce’yi iyi bilen kişi dünyayı okur gezer hatta hükmeder. Bu da dilin dünya üzerindeki önemini ifade eder.

           BİLGİYE DAİR

           İnsanın mahiyetiyle bilginin mahiyeti aynıdır. Bilgi insana benzer. İnsan nelerden hoşlanırsa bilgi de onlardan hoşlanır.

           Bilgi ile bilgiçliği karıştırmamak gerekir. Bilgiçlik şeytandandır. Ukaladır. Bilgi ise Kur’an-ı Kerim’dendir. Samimidir. Tevazu sahibidir. Örneğin; engin gönüllü âlim insanlar ne kadar bilseler de bilmediklerinin farkındadırlar aslında.  Bu sebepledir ki insan bilgiye ulaşabilmek için gayet mütevazı ve samimi olmalıdır.